Kierownictwo PPR i PZPR wobec wojska 1944-1956 (Dokumenty do dziejów PRL, z. 16)

Z przedmowy do książki:
„Powojenne Wojsko Polskie ma swoją dramatyczną historię, która toczyła się – mówimy o latach 1944-1956 – w warunkach wysoce ograniczonej suwerenności państwa i armii. Wojsko, które w krajach w pełni niepodległych jest symbolem i gwarantem suwerenności, takiej roli w Polsce, zwłaszcza we wspomnianym okresie, nie pełniło. Braku suwerenności dowodziło obsadzanie niemal wszystkich kluczowych stanowisk dowódczych w Wojsku Polskim przy odkomenderowanych z Armii Czerwonej generałów i oficerów. Najdrastyczniejszym tego przejawem było mianowanie na stanowisko ministra obrony narodowej i marszałka Polski Konstantego Rokossowskiego, marszałka Związku Radzieckiego, który ani na chwilę nie zrezygnował z obywatelstwa radzieckiego.
Prezentowany zbiór jest ważnym przyczynkiem zarówno do historii Wojska Polskiego, jak i do powojennej historii politycznej Polski. Lektura publikowanych tu archiwaliów dostarcza materiału do refleksji nad czasami, z których dokumenty te pochodzą. Na uwagę zasługuje zwłaszcza szczególna rola, jaką w realizacji polityki PPR (PZPR) wobec armii odgrywał aparat polityczno-wychowawczy wojska oraz organy Informacji Wojskowej.
Publikowane dokumenty pochodzą z Centralnego Archiwum Wojskowego (zespół Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP) oraz z Archiwum Akt Nowych (zespół KC PZPR)”.