Współkonstruktorzy ładu powojennego. Konferencje Narodów Zjednoczonych 1943-1945

Proces konstruowania ładu pokojowego po drugiej wojnie światowej, który w swojej zasadniczej fazie przebiegał w latach 1943-1945, obejmował kilkadziesiąt państw koalicji Narodów Zjednoczonych i stowarzyszonych z nimi. Nie należy sprowadzać go do trzech konferencji szefów rządów Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Związku Sowieckiego w Teheranie, Jałcie i Poczdamie. Waga aktywnego udziału w tych działaniach państw spoza tzw. Wielkiej Trójki (Czwórki) była znacząca.

Książka jest próbą usystematyzowania ściśle zdefiniowanych sfer aktywności państw sojuszniczych w końcowym okresie wojny. Działalność ta skierowana była ku przyszłości, ale została podjęta zawczasu, aby osiągnąć zamierzone cele w atmosferze przybliżającego się sukcesu wygranej wojny, i uniknąć tym samym problemów na wypadek eskalacji napięcia po wojnie (na konferencji pokojowej), zaznaczających się już w 1944 roku rys na współpracy mocarstw czy tendencji izolacjonalistycznych w Stanach Zjednoczonych. Zawiera także skrótową prezentację pierwszych prób wdrożenia zapadłych na spotkaniach międzysojuszniczych uzgodnień zarówno co do nowo proponowanych mechanizmów i instytucji, jak i formuły zaadoptowania tych, które funkcjonowały już w okresie międzywojennym.