Bezrobocie i instytucje rynku pracy

„Transformacja ustrojowa zapoczątkowana w Polsce pod koniec lat osiemdziesiątych przyniosła wiele zmian, zarówno pozytywnych, jak i niekorzystnych, we wszystkich dziedzinach życia społecznego, politycznego i gospodarczego. Bezrobocie pojawiło się jako jej negatywny rezultat i stało się problemem społecznym numer jeden na wiele lat. Ograniczyło satysfakcję ludzi z pozytywnych efektów przemian, takich jak demokracja, decentralizacja i otwarcie drogi do Unii Europejskiej. Z czasem okazało się jednym z ważniejszych, a być może nawet decydującym kryterium podziału społecznego – na beneficjentów i przegranych transformacji. 
     Książka poświęcona jest funkcjonowaniu instytucji powołanych do walki z bezrobociem. Autorka przedstawia sytuację na polskim rynku pracy w latach 1990-2002, z uwzględnieniem charakterystyki zatrudnienia u schyłku systemu socjalistycznego, a także systemu instytucji publicznych i pozarządowych tworzonych w celu ograniczenia społecznych kosztów bezrobocia. Poddaje analizie regulacje prawne i definicje dotyczące ochrony socjalnej osób pozbawionych zatrudnienia oraz przedstawia najważniejsze programy rządowe, które miały uzdrowić rynek pracy. Rezultaty tych usiłowań ilustruje statystycznym obrazem bezrobocia, a także analizą opinii społecznych na temat problemów rynku pracy. Zajmuje się również lokalnym wymiarem problemu bezrobocia (jeden z rozdziałów zawiera studium empiryczne wybranych powiatów). Autorka proponuje wykorzystanie doświadczeń hiszpańskich w walce z lawinowym bezrobociem w Polsce, uważa bowiem, że może się to przyczynić do uniknięcia pewnych błędów oraz sprawnego dostosowania regulacji prawnych na polskim rynku pracy do wymagań Unii Europejskiej”.