| ISBN | 978-83-7399-203-0, 978-83-88490-98-9 |
|---|---|
| Wydawca | Instytut Studiów Politycznych PAN, Oficyna Wydawnicza RYTM |
| Rok wydania | 2007 |
| Typ oprawy | twarda |
| Liczba stron | 427 |
| Format | 235*165 mm |
| Język | polski |
| Miejsce wydania | Warszawa |
Dyplomacja Polski ‚lubelskiej’ 1944-1947
Dyplomacja Polski ‚lubelskiej’ 1944-1947 – to studium poświęcone aktywności dyplomatycznej Polski „lubelskiej” – od początku uruchomienia przez ZSRR tzw. lewicowej alternatywy rozwiązania kwestii polskiej, do wyboru Sejmu Ustawodawczego w styczniu 1947 roku.
Autor opisuje proces organizowania od podstaw służby dyplomatycznej „nowej” Polski, rozpoczęty w okresie PKWN, i kontynuowany przez Rząd Tymczasowy RP, szczególnie po jego przeniesieniu się z Lublina do Warszawy. W wiarygodny sposób pokazuje, że ośrodek kierowniczy. który wyznaczał strategię, cele perspektywiczne, a niejednokrotnie zadania praktyczne dla aktywności międzynarodowej rządu „lubelskiego”, znajdował się w Moskwie. Realizacja tych zadań, stosowane środki i metody były skrupulatnie nadzorowane przez komunistów skupionych w centralnym aparacie PPR i administracji państwowej, a także przez sowieckich „doradców”. Po latach dla tego typu zewnętrznych działań państwa, które nie dysponowało suwerennością w rozumieniu prawa międzynarodowego, ukuto termin „dyplomacja socjalistyczna”.
Autor opisuje proces organizowania od podstaw służby dyplomatycznej „nowej” Polski, rozpoczęty w okresie PKWN, i kontynuowany przez Rząd Tymczasowy RP, szczególnie po jego przeniesieniu się z Lublina do Warszawy. W wiarygodny sposób pokazuje, że ośrodek kierowniczy. który wyznaczał strategię, cele perspektywiczne, a niejednokrotnie zadania praktyczne dla aktywności międzynarodowej rządu „lubelskiego”, znajdował się w Moskwie. Realizacja tych zadań, stosowane środki i metody były skrupulatnie nadzorowane przez komunistów skupionych w centralnym aparacie PPR i administracji państwowej, a także przez sowieckich „doradców”. Po latach dla tego typu zewnętrznych działań państwa, które nie dysponowało suwerennością w rozumieniu prawa międzynarodowego, ukuto termin „dyplomacja socjalistyczna”.
