Droga do samorządności terytorialnej. Polska 1989-1990
„Jest to książka ważna i potrzebna. Ważna – ponieważ zostały w niej szczegółowo omówione wybory samorządowe z 1990 roku, których epokowe znaczenie jest wciąż niedoceniane w literaturze poświęconej polskiej transformacji. Potrzebna – bo minęło już ćwierć wieku od tamtych czasów i wiedza o nich powinna stać się dostępna dla kolejnych pokoleń badaczy oraz dla społeczeństwa. Po książkę tę mogą sięgnąć zarówno uczeni (politolodzy, socjolodzy, historycy) pracujący nad syntetycznym ujęciem postkomunistycznych przemian, jak i studenci lub uczniowie piszący referaty na temat dziejów samorządu lokalnego w Polsce.
Warto zwrócić uwagę, że autorami książki poświęconej wydarzeniom sprzed dwudziestu pięciu lat nie są historycy, ale socjolodzy polityki. To widać, i to dobrze. W wielu jej fragmentach znajdujemy bowiem bardzo celne obserwacje czy uogólnienia, na przykład o wadach i zaletach ordynacji większościowej i proporcjonalnej, o wzorcowej roli ordynacji z 1990 roku w kształtowaniu polskiego systemu wyborczego, o roli elit w przygotowywaniu reform ustrojowych (a więc i w transformacji) czy o oddolnym charakterze demokracji lokalnej jako czynniku sukcesu przemian.
Autorzy trafnie ukazują, jak ważne dla sukcesu reformy samorządowej (a być może odnosi się to do wszystkich reform) w Polsce było połączenie dwóch czynników: masowego oddolnego ruchu społecznego (Solidarność, Komitety Obywatelskie) oraz kompetentnych, a co więcej – gotowych do działania elit.
Rozważania zawarte w książce oraz wynikające z nich wnioski warto umieścić w kontekście debat prowadzonych we współczesnej socjologii oraz naukach politycznych, dotyczących zjawisk zarówno typowych dla krajów postkomunistycznych, jak i tych bardziej uniwersalnych”.
(Krzysztof Jasiewicz, profesor socjologii Washington and Lee University Lexington, Virginia (USA)
